پیش زمینه: شریان های تغذیه ای منبع اصلی خون رسانی به استخوان های دراز هستند. این سوراخ ها باعث می شوند که رگ های خونی و اعصاب پیرامونی از قشر استخوان عبور کنند. محل دقیق و توزیع سوراخ های تغذیه ای برای جلوگیری از آسیب به عروق تغذیه ای و حفظ گردش خون در طی مراحل مختلف جراحی مهم است و با توجه به اینکه توارث و نژاد را از عوامل موثر در توزیع این سوراخ ها مطرح نموده اند و ما در ایران هیچ مطالعه ای در این زمینه نداشته ایم، ما بر آن شدیم که به بررسی آن در این ناحیه از کشورمان بپردازیم و در مقایسه با مطالعات دیگر تفاوت ها را بیابیم. مواد و روش ها: این مطالعه روی 157 عدد استخوان خشک اندام تحتانی موجود در سالن مولاژ دانشکده پزشکی شامل استخوان های دراز ران (فمور) و درشت نی (تیبیا) و نازک نی (فیبولا) انجام گرفته است، که از این تعداد 65 عدد استخوان ران، 65 عدد استخوان درشت نی و 27 عدد استخوان نازک نی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 39. 09% از استخوان های فمور دارای دو سوراخ تغذیه ای، 90. 78% از استخوان های تیبیا یک سوراخ تغذیه ای و 66. 67% از استخوان های فیبولا فاقد سوراخ تغذیه ای بودند. محل قرارگیری سوراخ تغذیه ای در استخوان فمور در 95. 35% در دو سوم پایینی و در استخوان تیبیا در 72. 15% در یک سوم بالایی و در استخوان فیبولا در 66. 67% در یک سوم میانی قرار داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه اطلاعات بیشتری در مورد آناتومی و مورفولوژیکی و توپوگرافی سوراخ های تغذیه کننده استخوان های بلند اندام پائینی ارائه می دهد. در حالی که امروزه تکنیک هایی مانند انتقال استخوان های میکروسکوپیک (Microvascular Bone Transfer) محبوب تر شده اند، همین طور تحقیقات بیشتری نیاز است تا اثر توارث و نژاد برای توصیف آناتومیک این ساختار را مشخص نماید.